domingo, 27 de mayo de 2007

Los primeros pasos y otras cosas

Bueno gente, ya llevamos un par de días sin daros noticias, así que ya va siendo hora.
El otro día dimos una vuelta para ver la iglesia ortodoxa de la cual os pongo una foto. Ayer me dijeron que tenía que comprarle a Euken unos zapatos ya que al parecer todos los del orfanato le quedaban grandes, así que a la tarde le compramos sus primeros zapatitos. Hoy a pesar de que es Domingo y en principio nos dijeron que los Domingos no había visita, hemos ido al orfanato a visitarles, y no veáis las cosas que nos han hecho; Jare por primera vez en vez de irse que con una de las cuidadoras se ha ido corriendo a donde Inma y Euken por primera vez ha llorado, si ya se que suena raro pero estábamos mosqueados pues todavía no había llorado, además ya se levanta si se le pone junto a un banco y da los primeros pasos apoyado en el banco, ya veréis de aquí a un par de meses menudas carreras que va a hacer.
Después de la visita al orfanato hemos cogido un teleférico y allí hemos comido y hemos tenido una buena panorámica de Almaty y de sus montes de ahí es la foto en la que estamos las tres, con los montes y Almaty de fondo.
A la tarde después de un pequeño chaparrón hemos ido a un pequeño mercado artesanal que suele haber una vez al mes.
En fin que la próxima vez os contaré algo más.


4 comentarios:

Anónimo dijo...

Iratxe, enhorabuena por tu niño y también a Pilar por su hija. Me alegro de que todo os esté saliendo bien y que la decisión que tomásteis de viajar a Almaty haya sido de lo mejor que os ha pasado en vuestra vida, os envidio por la situación en la que estáis ya que yo sigo esperando y sin visos de viajar. Que los días se os hagan cortos, que el juicio os lo pongan pronto y cuánto antes esos niños sen vuestros a todos los niveles. A ver cuando puedo conocerlos, ya que se dice por el blog que son de lo más guapo. Os reitero mi más sincera enhorabuena. Mª Jesús desde Valladolid hasta Almaty miles de besos

Anónimo dijo...

Epa neskak! Hemen nabil komentarioak bota ezinik. Egunero egunero zabaltzen dut blog-a ea zer berri daukazuen...
Oso zoriontsu eta pozik ikusten zaizue. Asko pozten naiz.
Ea laster zaudeten etxean umetxoekin. Hori noizko izango da gutxigorabehera?
Musu handi bana.
Amaia

Anónimo dijo...

Aupa bixoi, dana ondo doiala emuten dau ez? Asko pozten naiz. Neu be desiaitten nau morrosko hori ezauketako. Ea laister dan.
Muxus.
Amaia Andueza

Anónimo dijo...

Hola trío,porque ya sois tres,¿que tal andaís?,vamos recibiendo vuestras noticias,nosé si vosotras recibís mis mensajes,espero que sí,recibir un fuertísimo abrazo de Jesus y Mari Carmen